Eindelijk toegang tot het internet

Zaterdag 6 Oktober,2012

Het heeft wel even geduurd voor ik toegang tot het internet kreeg hier in Motta of Mota, daar zijn ze zelf niet uit. In mijn verblijf zou een zog. dongel moeten zijn en de rest wees zich vanzelf. Maar bij aankomst niets te vinden in mijn huisje. van ongeveer 30 m2, bestaande uit woon/slaapkamer, natte cel en keukentje. De natte cel is overigens kurkdroog. Als-ie nat wordt is dat omdat er een emmertje doorheen gooi. Ik ben hier visiting gynaecologist en ik en soms ook aanwezig, de visiting midwife worden het ziekenhuis aangeboden door de Barbara May Foundation, die het waarneemschema coordineert vanuit Bahar Dar ( aan Lake Tana op de kaart). Daar zit een slimme Ethiopier die de mensen hier ook wel kent en begrijpt wie wie is in de organisatie hier in het ziekenhuis. Maar hij vergat mij de CDMA ( dongel) mee te geven. Daarom duurde het zo lang. Het zal verder ook nog wel weer lang kunnen duren, want de toegang tot het net, een wonder op zich als je ziet waar ik zit, is erg onbetrouwbaar. In de afgelopen 24 uur op allerlei tijdstippen geprobeerd, zelfs om 4 uur in de ochtend, en steeds niets. Nu op hartje zaterdagmiddag wel, niet echt logisch. Het hebben van verbinding is een wereld van verschil met mijn tropenartsentijd van jaren her. Heb al geskyped met thuis, dingetjes opzoeken op het internet ( is koken van water voldoende voor het vernietigen van amoebencysten erin: Ja tenminste 1 minuut volstaat). Dat laatse is mooi want anders moet je al je drinkwater weer in commerciele flessen laten aanrukken. Gaat allemaal met spierkracht. Nu koken afkoelen en in een grote fles in de koelkast. Het leven hier is simpel, basale dingen melkpoeder, thee,zeep, brood ( meestal) banaan en wat groenten zijn lokaal wel te verkrijgen, maar geen boter,kaas,of ( buiten eieren) andere dierlijke eiwitten. Zelfs geen vis in blik en die kon ik de Kalahari nog wel aanschaffen. Gelukkig kwamen de 2 Australische vroedvrouwen 5 dagen na mij dus hebben nog even goed ingeslagen in Bahar Dar op mijn kosten. Ik red het wel, al blijft de lastige beschikbaarheid van water toch weinig comfortabel. Ik mag niet mopperen: sinds ruim 1 maand is er in het ziekenhuis weer stromend water beschikbaar ( Australische watertechnicus, partner van een Aussie vroedvrouw). Maar als die voorziening gerepareerd zou moeten worden, kan niemand dat hier. Sorry ze staan op me te wachten om naar de enige plek van vertier hier te gaan: het Dewubet-hotel. Het Wubit in de volksmond heeft bier in flesjes en ik heb er ook al een keer gegeten zonder gevolgen. Vrij smakeloos, maar biertje ging wel (zoet). Volgende keer meer met foto'(s) ik denk enkelvoud want de lijn er wel erg traag. Salaam zeggen ze hier geloof ik ook al zijn ze allemaal Koptisch-orthodox ( ik zoek de preciese afscheidsgroet nog even uit. Hartelijke groet uit Mota, strakblauw 26 graden windkracht 4, 2400m hoogte, Rien