Wat doe ik zoal professioneel overdag - Reisverslag uit Dordrecht, Nederland van Rien Lambers - WaarBenJij.nu Wat doe ik zoal professioneel overdag - Reisverslag uit Dordrecht, Nederland van Rien Lambers - WaarBenJij.nu

Wat doe ik zoal professioneel overdag

Door: Rien Lambers

Blijf op de hoogte en volg Rien

08 Oktober 2012 | Nederland, Dordrecht

Maandag 8 oktober
Uitgezocht: je moet zeggen deu.na seun.bĕ.tu en dan schrijf ik het fonetisch. Het Amhaarse Koptische schrift zegt ons niets.
Ik zal vandaag een schets geven van wat ik hier doe. Het ziekenhuis bedient een district waarin 1,2 miljoen mensen leven. Je zou denken vertaald naar de bevolkingsgroei van 3% zou je dan op tussen de 15.000 en 18.000 bevallingen per jaar moeten komen bij een gelijk percentage thuisbevallingen als in het adherentiegebied van het Albert Schweitzer. We halen hier de 1000 net, dus zeker 15.000 vrouwen bevallen nog gewoon thuis. Van de bevallingen hier zou je hopen dat het vooral eerstbarenden zijn, maar dat is niet zo. Ik denk nog geen 25% eerstbarend is, de rest krijgt kinderen met een hoger geboortenummer. Heel veel eerstbarenden bevallen dus thuis. Vandaar alle fistelellende, want het zijn juist de eerstbarenden die vastlopen. In Bahar Dar is een speciale fistelkliniek, waar de patienten die een vastgelopen baring overleven, hersteld worden. De schatting is dat de moedersterfte hier ongeveer 6% bedraagt. De sterfte onder de pasgeborenen zou 110 op 1000 zijn. We zien hier in het ziekenhuis dus vooral gewone bevallingen en de complicaties van thuis bevallen, als ze het halen om hier te komen. De meeste vrouwen sterven thuis voordat ze hier kunnen komen. De mensen zijn hier erg arm. Het zijn allemaal straatarme subsistency farmers, veelal in lompen gekleed, barrevoets, die zichzelf en hun familie amper kunnen voeden. Ze kunnen transport naar/van het ziekenhuis amper betalen, laat staan een speciaal transport voor zieken over afstanden van meer dan 40 km. De afdeling Gynaecologie en Verloskunde heeft wel 12 bedden, die meestal maar voor de helft bezet zijn. ’s Om 8.30 am loopt de visiting gynaecologist visite. In mijn kielzog alle aanwezige vroedmannen en - vrouwen en de visiting midwives. Je moet echt alles nalopen, zijn de observaties wel opgeschreven ( als ze uberhaupt gedaan zijn, lopen de infusen nog wel, medicatie verstrekt etc. Zo bureaucratisch als ze zijn in het dagelijks leven, zo makkelijk zijn ze in het ziekenhuis. Registratie is hier echt wel een verbeterpuntje. Vanochtend kwam ik tegen een patiente 15 dagen na een verwijdering van de baarmoeder wegens grote scheur ( heeft daar een fistel aan overgehouden,die misschien iets kleiner aan het worden is sinds de operatie) met een geinfecteerde operatiewond, vrouw met zwangerschapsstuipen na thuisbevalling( opname hier > 24 uur na het begin van de stuipen, zeker 10 gehad, zo te zien geen blijvende schade, kind leeft en dit kleintje( 34 weken) van 1,7 kg wordt nu vertroeteld door de Aussies) , een vrouw met een ernstige bekkenontsteking na een miskraam die nu eindelijk beter wordt op i.v.medicatie en mijn eerste SC-patiente ( eerste kind,heel hoge stuit met groot hoofd ). Daarna had ik een gesprek met de oppervroedman, heel aardige vent, maar ik had hem een week geleden al gevraagd iets aan de Ikeabureaulamp-achtige hechtlamp op de VK te doen en er was nog niets gebeurd ( mijn eerste ruptuur heb ik gehecht onder bijlichten met een mobiele telefoon. Ik heb het nummer van de electricien in mijn telefoon sinds hij met succes ook enkele lichtpunten in mijn flatje heeft gereanimeerd. Dus de VK kwam nu snel in orde.) Verder hebben we bijna geen echo-gel meer en geen condooms voor de vaginale kop van de echo. Dat je daar niet aan zou kunnen komen, weiger ik te geloven. Hoe kan je anders serieus echoapparaten introduceren in de zorg hier? Ik denk dat ik maar weer eens naar de CEO stap om dat te regelen. Ook zoiets: elke pasgeboren baby hoort hier vaccinaties tegen TB en polio te krijgen( official protocol) . Helaas komt dat spul in 10-doses ampullen en ja dan gooi je er natuurlijk iedere dag 8 of zo weg. Daarom? geven ze maar helemaal niets en gaan de kinderen dus ongevaccineerd naar huis. Dat kan vanaf nu niet meer vind ik. We moeten dat goed afspreken: aangebroken ampullen kunnen naar de under fives polikliniek, waar ze ook vaccineren. Lunch. ’s Middags Echo’s. Patiente 1 , blijkt een 2-ling van 32 weken te hebben. Van 2-lingen houden ze hier cultureel niet, gaan toch altijd dood. Alle geinvesteerde moeite en geld levert niets op, kan je er maar beter gelijk van afzien. Patiente 2 heeft een buitenbaarmoederlijke zwangerschap en moet ik opereren vandaag nu ze nog in goeden doen is. Geen geld. Daar hebben we een fonds voor vanuit Australie. Opeens is ze verdwenen. De volgende is zwanger, 18 jaar na haar eerste kind en heeft een grote vleesboom. Er zit ook wel eens iemand tussen met niks, maar in het algemeen heeft de helft echt wel reden tot klagen. Weglopende of weigerende patienten heb ik al meer gehad. Niemand weet exact haar zwangerschapsduur en veel vrouwen zitten er soms maanden naast. Als je dan zelf denkt pas 6 of 7 maanden te zijn , dan weiger je vanzelfsprekend een inleiding ook al heb je een bloeddrukonderdruk van 130. Je gaat gewoon naar huis. Alle bevallingen ( incl. vacuums) worden gedaan door de vroedvrouwen (m/v),daar hoef ik niet voor op te draven gelukkig. Ben nu in 10 dagen 3 x op de OK geweest, voor een curettage, een SC en een verwijdering van een nagebleven placenta. Je blijft er maar liever weg. Slecht OK-licht, lampen kapot , Japans, zouden niet zijn na te bestellen , voor ruggenprikken hebben ze eigenlijk niet de juiste vloeistof, mijn OK kleding past me niet ( te klein) en ga zo maar door.Heb gelukkig mijn eigen maat handschoenen meegenomen, 8,5. Het houdt hier bij 7,5 op. Ik heb besloten geen electieve ingrepen hier te doen, alleen spoedgevallen. Als ik ga opereren zijn de familieleden van de patiente verplicht eerst de gebruiksmaterialen kopen ( hechtingen, catheter etc) en die af te geven op de OK. Het ziekenhuis zelf heeft weinig hechtmateriaal in de verkoop. Het noodvoorraadje op mijn flat is bijna op. De grote troost bij dit alles is dat ik de eerste Ethiopier met een BMI van boven de 25 nog moet tegenkomen en dat de nesmetting met HIV laag is 2-5% . Dus dat helpt dan bij de uitvoering weer aanzienlijk. Ik zal wat foto’s van onderweg naar Mota bijsluiten. Lukt me even niet. HG Rien

  • 08 Oktober 2012 - 22:05

    Jan Folbert:

    Hallo Rien,
    leuk te horen dat je inderdaad ter plekke bent gekomen.
    Veel succes gewenst.
    NB weet je overigens dat stichting Medic (Apeldoorn) een operatielamp heeft ontwikkeld met halogeenlampen op 12 volt?

  • 09 Oktober 2012 - 10:48

    Henny Roelofs:

    Hoi Rien

    Ik krijg een deja-vu gevoel van je verslag. Het lijkt Garissa wel. Misschien nog wel primitiever.
    ipv condooms voor de echo toch oude handschoenen gebruiken met wat olie er in of erop?

    Je maakt al heel wat mee. Zet je wel aan het denken over de rijkdom die wij hebben in ons land.
    Groet
    Henny

  • 09 Oktober 2012 - 18:58

    Derk Lambers:

    Hallo die Rien,

    En dan te denken dat wij benadeeld zijn hier in Brazilië. Het lijkt me moeilijk opgewassen te zijn t.a.v. zoveel ellende. Ik dacht dat ik reeds het een en ander had meegemaakt, maar wat jij schrijft slaat alles. Wens je veel sterkte en succes met je werk, waarvoor ik een oprecht respect heb.
    Derk

  • 11 Oktober 2012 - 12:46

    Ellen :

    Ha Rien,
    Hoe hou je je hoofd koel in deze misere? Het kan niet anders dan dat je toch lichtpuntjes ziet en stilstaat bij alles wat lukt een goed gaat.
    Met bewondering en liefs, Evert en Ellen

  • 12 Oktober 2012 - 00:50

    Toon Toolenaar:

    Rien,

    Wat een misere. Maar toch kun je op individueel vlak goede dingen doen voor patienten.

    Ik kreeg ook een deja-vu gevoel met mijn tijd in Tanzania in 1986 en 1987. Er lijkt wel niets verandert te zijn. Geen logische gedachtes over aanschaf van allerlei materialen en als het een keer stuk gaat geen reservespul.
    Afrikanen denken vaak pas na als het probleem zich voordoet en niet vooraf. Improviseren maar met allerlei McGyver-achtige oplossingen.
    Wat zijn we toch verwend alhier!!

    Toon

  • 14 Oktober 2012 - 15:02

    Bettina:

    He rien,
    Je uitvoerige bericht zet je wel aan het denken!!
    Wat hebben we het hier makkelijk!
    Hoop toch, dat je ook veel positieve ervaringen meemaakt, waar je wel wat kan doen voor de mensen!
    Heb je ook vrije tijd?
    En kan je ook wat doen aan scholing om zo iets achter te laten, als je straks weer weg bent?
    Groet, bettina

  • 14 Oktober 2012 - 19:34

    Carla Van Poele:

    Hallo Rien,

    Wat een verhalen........
    Een hele andere wereld, we zouden er eigenlijk met z'n allen hier eens even moeten zijn, dan waarderen we wat we hebben!!
    Leuk om je verslagen te lezen, ga vooral door!!
    Sterkte met alles, en geniet ook.....

    Groet Carla.

Reageer op dit reisverslag

Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley

Verslag uit: Nederland, Dordrecht

Waarneming Mota

Waarneming gynaecologie in Mota

Recente Reisverslagen:

30 November 2012

Zwanenzang

26 November 2012

Zie de maan schijnt door de bomen

20 November 2012

Topdrukte

15 November 2012

Een haperende organisatie

10 November 2012

Altijd maar weer dat tekort aan bloed
Rien

Ik zit in Mota tussen Bahir Dar en Debre Markos. De kaart van Waar ben je nu kent Mota niet. Ik zit niet aan de weg die de kaart tussen BD en DM laat zien, maar veel meer oostelijk daarvan.

Actief sinds 06 Aug. 2012
Verslag gelezen: 3971
Totaal aantal bezoekers 44817

Voorgaande reizen:

01 Oktober 2012 - 01 December 2012

Waarneming Mota

Landen bezocht: