Zondag in Mota

Zondag 21 october 2012
Na de drukte van afgelopen week een enigszins rustig weekend. Gisterochtend lag er bij de visite slechts één vrouw met flinke weeën en met 2 vaginaal geboren en nog levende kinderen in de voorgeschiedenis op de verloskamer. Ontsluiting: 8cm. “That will be an easy one”. Ik besloot daarom maar zelf weer eens naar de markt te gaan. Ben daar net aangekomen: telefoon. “De patiente van vanochtend is vorig jaar in Bahar Dar aan een fistel geopereerd en moet daarom een keizersnee hebben”. Hoe kon dat vanochtend niet bekend zijn geweest? Hals over kop terug. Patiente had het heus wel gezegd, maar de vroedvrouw in kwestie had het even vergeten te melden , omdat ze het belang ervan niet herkende en al helemaal niet opgeschreven. SC gedaan zonder problemen, inclusief sterilisatie op verzoek. Dat is dus de professionele kwaliteit van medewerkers op belangrijke posities.. Maakt je wel onrustig. Aan het begin van de avond daarom nog maar eens even langs de afdeling gelopen. Geen enkele post-operatieve controle opgeschreven! “Maar we zijn wel bij haar langs geweest”. Op het belang van dit soort registratie hameren we nu al wel 14 dagen. Mijn verdriet hierover samen met de Aussies maar weggedronken in “The Wubit”. 1 pilsje ( flesje) best bier 50 Eurocent. Er gelijk ook maar gegeten: spaghetti met tomatensaus ( 1 dollar ). Dit keer al dente, met echt een heerlijke tomatensaus ( voor de kenners: een beetje putanesca van smaak). De Parmaggiano er maar bij gedacht. Door alle OK tumult is gisteren mijn voorgenomen bezoek aan de kapper er bij ingeschoten, maar dat kan in dit zeer godsdienstige land ook gewoon op zondag. De hele nacht Ethiopisch orthodox gezang en gebed gehoord, luidkeels electrisch versterkt , een moskee kan daar echt niet tegenop. Dat schijnt in elke nacht van zaterdag op zondag gewoon te zijn. En dan toch gewoon bijna alle winkels op zondag open. Nog even gecontroleerd ziekenhuis nu echt rustig: op pad met Amanu en Bewket. Onderweg in het dorp een heleboel mensen gegroet, die ik al heb leren kennen. Dat groeten gaat als volgt: handje geven, terwijl je elkaar bij de hand vast blijft houden, en dan even elkaars rechter schouders tegen elkaar brengen. Ik moet om dat te bereiken vaak nog flink door de knieën . Bij de kapper: keuze uit diverse modellen ( zie foto). Opvallend detail: voor het knippen gaat alle apparatuur flink door een daarvoor aangestoken spiritusvlam “to kill the lice”. In het uiteindelijke resultaat kan ik mezelf gelukkig nog prima herkennen. We drinken nog een Mango-juice in de Colorado juice-bar. Onderweg kom ik een levendige straathandel qat tegen. Misschien dadelijk nog eens Zondagmiddagwandelingetje als het wat koeler is geworden, met tot slot een ultieme verwenning: een campshower.