Eidar Vrijdag 26 Oktober

Zo hectisch als de week begon, zo rustig is hij daarna doorgekabbeld met als toppunt vandaag vrijdag: een nationale Moslimfeestdag, Eidar( Dezelfde die een bestand in Syrie mogelijk maakte). Iedereen relaxt vandaag, nou ja eigenlijk doen ze dat altijd al.
Dinsdag heb ik een groot eierstokgezwel, ongeveer 3 kilo, verwijderd bij een 65-jarige. Ik had haar eind september al gezien en me toen door een van de lokale artsen laten overreden haar te opereren. Gezwel leek heel mobiel, er was geen buikvocht, zat er al jaren, op de echo 3 grote pockets, maar nu last gekregen. Had wel een wat grote milt en een slechte voedingstoestand, BMI 18. Dat maakt het arbeidsterrein dan wel weer lekker overzichtelijk. Goed Hb, dus zou moeten kunnen met een lidoruggenprik, die je ongeveer 45 minuten de tijd geeft : buik open, touwtjes om de steel, ding eruit, buik weer dicht. Dat viel dus vies tegen. En ik had me zelf nog zo beloofd geen electieve chirurgie te zullen doen hier! Het ding zat aan alle kanten vast, maar wie A zegt etc. . Die grote milt verklaarde waarom ze zo matig stolde (en ik heb hier geen coagulatie). Uiteindelijk ruim een uur moeten zweten. In de diepte focussen gaat heel goed met mijn bergbeklimmerskoplamp en ik had zelfs een tweede beschikbaar voor mijn assistent. Woensdag op uitnodiging van de CEO Yeshiwas ( “you take phone, if emergency we shall bring you back ”) op Health Center bezoek geweest in Gengerta, zo’n 20 twintig minuten hotsebotsen richting Debre Markos. Twee jaar oud gebouw, waar ze under-fives zien en vaccineren, Aids-, TBC-, of AIDS/Tbpatienten en zwangeren controleren en zelfs zo’n 120 bevallingen per jaar doen. Het gebouw was ingericht alsof er al electriciteit en stromend water was, maar de aansluitingen op landelijk net en waterpomp daarvoor waren nog steeds niet aangelegd. Een deel van de inventaris (waaronder ivm ons ziekenhuis echt veel betere verlosbedden) zelfs nog niet uitgepakt. Ook hier weer: “Afrikaanse hygiëne”. Net voor ons gezelschap, 3 witten met CEO en Medical Director en chauffeur, was er bezoek van WHO-official met Landcruiser, radio aan boord etc. In Lesotho kreeg ik destijds altijd kromme tenen als dat soort mensen even langs kwam, met hun obligate opmerkingen niets bijdroeg, in feite het werk verstoorde en nu kregen die arme medewerkers zelfs 2 groepen pottenkijkers achter elkaar! Terug langs de Health Clinic in het dorp Mota zelf. Slecht behuisd, veel koelkasten die voor oud vuil buiten stonden, omdat ze het niet meer deden. Maar het werk leek toch wel ondanks de moeilijke omstandigheden een zekere flow te hebben. Ze zouden hier zelfs 500 bevallingen per jaar doen. Tot slot aan het eind van de ochtend met zijn allen het proefmodel ziekenhuiskleding voor zwangeren dat eerder van de week besteld was, gekeurd ( Zie foto). Kosten per stuk 120 Birr. 1 Euro = 23 Birr. Met Australisch geld kunnen er 30 besteld worden. Over 2 weken klaar. Gisteren nog een SC wegens obstructed labour bij een HIV-positieve patiënte. Ik had misschien eerst nog een moeilijke VE kunnen proberen, maar als het kind dan daarbij in de problemen komt en het lukt toch niet, ben je 1 uur verder voor je kunt opereren. Kind prima. Verder deze week veel zorgen over de 2 erg zieke patiënten van maandag( zie aldaar). Bij de vrouw met de gescheurde baarmoeder lagen tot vandaag de darmen stil en elektrolyten controleren kunnen we niet. Gelukkig wel ergens in het magazijn een neus-maagsonde gevonden. Die redt het denk ik wel en haar blaas lijkt ook nog heel. De vrouw met het enorme bloedverlies ( 2,5 L) heeft sinds een paar dagen hoge koorts die vooralsnog niet op antibiotica reageert en haar familie geeft nog steeds niet thuis voor aanvullende donatie. Het is lang geleden dat ik slecht geslapen heb om patiënten.
Vandaag dus een holiday. Alle Farengi werden uitgenodigd voor een koffieceremonie bij de Moslim Okassistente. Ze spreekt alleen Amhaars, maar verstaat het Engels wel redelijk. Koffie met brood en popcorn en op de TV direct uit Mekka het hoogtepunt van de hadj met al die duizenden om de heilige steen circulerende moslims. De onderlinge verhoudingen hier tussen orthodoxe Ethiopische christenen en mohammedanen lijkt me best goed. Ze had nog meer niet-Mohammedanen over de vloer. Prive krijg je toch meer van mensen te horen. Ze vertelde zich als 14-jarige aangesloten te hebben bij de onlangs overleden premier Zenawi toen die in Tigray (Noorden) zich verzette tegen de dictatuur van Mengistu c.s., die uiteindelijk in 1990 moest vluchten naar zijn maatje Mugabe, waar hij nu nog zit. Ze heeft 6 jaar gevochten en bleef na 1990 nog 14 jaar in het leger. Ze ziet er uit als een schatje, maar staat dus heel goed haar mannetje met een geweer . Haar man is in de oorlog met Eritrea 5 jaar geleden gesneuveld.
Het is Vrijdagmiddag. Vroedvrouw Sue nodigt uit voor een afscheidsdrankje in de onvermijdelijke Wubbit, ze gaat terug naar Australie. De dames worden geteisterd door vlooien die ze maar niet verdelgd krijgen, zelfs veterinaire middelen helpen haar niet. Daarom vertrekken ze morgen maar allebei naar Bahar Dar , de Boston Lodge Koriftu. Eindelijk een paar dagen geen beten en jeuk. Haar collega Julie maakt er een lang luxe weekend van en keert dan Dinsdag weer terug. Voor hun vertrek morgen laten ze hun laatste flee-bomb in hun flat ontploffen. Ik heb gelukkig nauwelijks last.
Op naar de Wubbit . Bij deze ook mijn hartelijke dank voor alle leuke reacties aan de volgers. Rien